Yunusca

Bindirirler cansız ata, indirirler zulmete;

Ne ana var, ne ata, örtüp pinhan ederler,

Ne kavim var, ne kardeş, ne eşin var, ne yoldaş,

Mezarına bir çift taş, diker nişan ederler.

Yunus Emre

***

"Senden önce hiçbir insana dünyada ebedi hayat nasip etmedik. Sanki sen ölsen, onlar ebedi mi kalacaklar! Hayır, her nefis bilerek veya bilmeyerek ölümü tadıp durmaktadır. Biz, sizi bazen şerle, bazen de hayırla imtihan ederiz. sonunda bizim huzurumuza getirilirsiniz."

( Enbiya, 21/34)

Ayet-i kerimede, Yaradanın (c.c) buyurduğu gibi; bilerek veye bilmeyerek ölümü tadacağız.

Ne zaman?

Ya sonra?

***

Bir işe girdiğinizde, SSK gibi sosyal güvencesi olup olmadığını önemseriz.

Emeklilikte, çalışamaycak durumda olduğumuzda nasıl geçineceğimizi önemlidir çünkü.

Ya sonrası

Koca Yunus'un dediği o taşı koyup nişan ettikten sonra...

***

Sahi neden nişan ederler o taşla yerimizi?

Kaybolmayalım diye mi?

Sevdiğimiz bir yemeği pişirdiklerinde, bir tasda bizim için getirmek için mi?

***

Önemseyen varmı acaba yerin altında, halimiz nice ola...

Herkes işin kolayına kaçıyor; koy toprağın altına, dik taşını baş ucuna; tamam...

Hani kardeştik, anaydık, babaydık

Dostuk, arkadaştık, kankaydık...

Bu mu dostluk, kankalık?

Bir taşla işi hallediveriyorsunuz...

***

Demek ki oradada kimseden fayda yok...

Nasıl, bir gün mutlaka; çalışamaycak duruma düşeceğimizi, düşünüyorsak, akıl edebiliyorsak.

Sigortamıza dikkat ediyorsak bir tedbir olarak.

Primlerinin aksanmadan yatırılması önemliyse.

Mezar taşıyla başbaşa kalaçağımız anda gelecek.

"Bilerek yada bilmeyerek ölümü tadacağız"

İnşallah ölümü bilerek tadanlardan, sigorta primlerini an ve an yatıran kullardan oluruz...