Güneşin vedası, feci kanatır....

Hüzünlü olur güneşin vedası
Hele de, kızıllık vurmuşsa denizi.
Kanarcasına,
kanatırcasına
gitsede;
yarın doğacağını bilmek güzel...
Ya gelmezse?
***
Sahi;
ya gelmezse?
ya, doğmazsa?
"Yeter gayri,
bu kaçınçı sabah,
kacıncı doğum sancısı"
derse?
***
Kıyamet senoryosu yazmıyorum...
O senaryolarıda pek sevmem .
Ölümün ciddiyetini bozuyor bence...
Biraz garip oldu dimi; kıyameti düşünmek, nasıl bozuyor ki ölümün ciddiyetini?
Aksine ölümü hatırlatması lazım değilmi?
***
Doğru haklısınız, ölümü hatırlatması lazım, hatta hatırlatıyordur da...
Her insanda ölümü hatırlamalı
Ama dostlar bir düşünün;
Bu kıyamet senaryoları öyle bir kaplamışki benliğimizi
Sanki sadece kıyamet koparsa ölecekmişiz gibi...
Haddinden fazla değer veriyoruz...
Sonuçta bir ölüm, bir yer değiştirme...
Kıyamet kopmasa hiç mi ölmeyeceğiz?
***
Eskimeyen, Eskilerimiz "Tevehhüm-ü Ebediyet" demişler bu hastalığın ismine.
Ebediyete kadar dünyaya kazık çakacağımızı sanma hastalığı.
Taki kıyamet kopana kadar...
***
Unutmayalım güneş bir gün doğmaya bilir...
Belki,
eşe, dosta,
kardaşa,
arakadaşa doğarda,
bizi pas geçebilir...